قبل از هر چیز لازم است در مورد خود سایدبار صحبت کنیم. سایدبار یا نوار کناری در وردپرس معمولا نواری افقی در کنار صفحات است که اطلاعات مفیدی را به صورت فشرده در اختیار بازدید کننده می گذارد. مثلا لینک آخرین نوشته های سایت را در دسترس بیننده می گذارد یا لیستی از برگه های سایت و امثال آن.
وردپرس به طراح قالب اجازه می دهد که سایدبارهای متعددی را در قالب پیاده کند. در نگاه اول ممکن است این قابلیت خیلی مفید به نظر نرسد ولی با نگاهی عمیق تر می توانیم کاربردهای متعددی برای آن پیدا کنیم که تنها برخی از آن ها به شرح زیر هستند.
- استفاده از دو ساید بار کنار هم یا در دو طرف صفحه
- استفاده از ساید بارهای مختلف در صفحات مختلف سایت. مثلا برای داشتن سایدبارهایی با محتوای متفاوت در صفحه ی نخست و در صفحات داخلی سایت.
- درج یک یا چند ساید بار در پایین صفحه و ایجاد widget_area
سایدبارهای وردپرس می توانند به دو صورت باشند. نوع اول سایدبارهای استاتیک هستند. البته ممکن است محتوای این سایدبارها دینامیک باشد و منظور از استاتیک، ثابت بودن کد تشکیل دهنده ی آن هاست. قسمتی از کد HTML و PHP قالب که مربوط به سایدبار می شود در یک فایل php ذخیره می شود و در موقع لزوم فراخوانی می شود.
نوع دوم سایدبار وردپرس سایدبار دینامیک است. در سایدبارهای دینامیک محتوای همچنان می تواند دینامیک یا استاتیک باشد. تنها تفاوت موجود در این حالت دینامیک بودن کد ساید بار است. به بیان دیگر سایدبارهای دینامیک استفاده از ابزارک ها را برای طراح قالب و مدیر سایت امکان پذیر می سازد. البته طراح خوش ذوق می تواند با ترکیب این دو نوع سایدبار ایده های خلاق خود را به بهترین نحو ممکن پیاده کند. با این مقدمه کوتاه به سراغ نحوه ی تعریف و استفاده از سایدبارها می رویم.
(بیشتر…)
یکی از قابلیت های وردپرس multisite است که به مدیر سایت اجازه می دهد چندین سایت را روی یک سرور یا هاست اشتراکی تنها با استفاده از یک هسته راه اندازی کند. به عبارت دیگر هسته ی مورد استفاده ی همه ی این سایت ها یکسان است یعنی فایل های اصلی، افزونه ها و قالب ها روی سیستم اصلی نصب می شود و سپس سایت های زیر مجموعه ایجاد می شوند که به فراخور حال خود به این فایل ها دسترسی خواهند داشت. قبلا بسته ی WordPressMU یک بسته ی مجزا از WordPress بود ولی از نسخه ی ۳.۰ به بعد این قابلیت در همان بسته ی اصلی وردپرس گنجانده شده است. پس با استفاده از نسخه های جدید وردپرس می توانیم یک سایت عادی مثل سابق داشته باشیم یا شبکه ای از سایت ها را راه اندازی کنیم. قابلیت شبکه برای مواردی نظیر سیستم های وبلاگدهی کاربرد دارد. طراحان وب نیز با استفاده از این ویژگی می توانند ایده های خلاق خود را پیاده سازی کنند. آخرین نسخه ی فارسی این بسته از وردپرس فارسی قابل دریافت است.
(بیشتر…)
Redirection
همانطور که از نامش پیداست فرستادن بازدید کننده ی یکی از صفحات سایت به یک صفحه ی دیگر است. مثلا فرض کنید بخواهیم بازدید کننده ی صفحه ی mypage در وردپرس را که آدرس آن mydomain.com/?page_id=345 است به آدرس mypage.com هدایت کنیم. یکی از روش های ساده و سریع برای انجام این کار در وردپرس استفاده از قالب اختصاصی برای صفحه ی مورد نظر است. مزیت استفاده از این روش در انتقال خودکار و فوری بازدیدکننده به صفحه ی مقصد است بدون اینکه مجبور به صبر کردن و یا کلیک بر روی لینک یا تصویر خاصی شود.
برای این کار باید نخست یک فایل متنی ایجاد کرده و محتوای زیر را در آن کپی کنیم.
به جای your_desired_template_name نام دلخواه و به جای url of your page آدرس صفحه ی مقصد را وارد می کنیم. بعد فایل را با نام دلخواه و با پسوند .php ذخیره کرده و در فولدر پوسته ی سایتمان آپلود می کنیم. اگر نام پوسته ی ما mytheme باشد آدرس آن روی سرور سایت ما به صورت wp-contents/plugins/mytheme خواهد بود.
الا کافیست یک برگه ی خالی با نام دلخواه در سایت ایجاد کنیم و در قسمت صفات برگه قالب برگه را همان your_desired_template_name انتخاب کرده و برگه را منتشر کنیم.
قبل از هر چیز لازم است در مورد خود سایدبار صحبت کنیم. سایدبار یا نوار کناری در وردپرس معمولا نواری افقی در کنار صفحات است که اطلاعات مفیدی را به صورت فشرده در اختیار بازدید کننده می گذارد. مثلا لینک آخرین نوشته های سایت را در دسترس بیننده می گذارد یا لیستی از برگه های سایت و امثال آن.
