غزل شمارهٔ ۲۷۴ حافظ

به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش
نگویمت که همه ساله می پرستی کن
چو پیر سالک عشقت به می حواله کند
گرت هواست که چون جم به سر غیب رسی
چو غنچه گر چه فروبستگیست کار جهان
وفا مجوی ز کس ور سخن نمی‌شنوی
مرید طاعت بیگانگان مشو حافظ
به بوی گل نفسی همدم صبا می‌باش
سه ماه می خور و نه ماه پارسا می‌باش
بنوش و منتظر رحمت خدا می‌باش
بیا و همدم جام جهان نما می‌باش
تو همچو باد بهاری گره گشا می‌باش
به هرزه طالب سیمرغ و کیمیا می‌باش
ولی معاشر رندان پارسا می‌باش

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.