غزل شمارهٔ ۲۴۸ حافظ

ای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر
قلب بی‌حاصل ما را بزن اکسیر مراد
در کمینگاه نظر با دل خویشم جنگ است
در غریبی و فراق و غم دل پیر شدم
منکران را هم از این می دو سه ساغر بچشان
ساقیا عشرت امروز به فردا مفکن
دلم از دست بشد دوش چو حافظ می‌گفت
زار و بیمار غمم راحت جانی به من آر
یعنی از خاک در دوست نشانی به من آر
ز ابرو و غمزه او تیر و کمانی به من آر
ساغر می ز کف تازه جوانی به من آر
وگر ایشان نستانند روانی به من آر
یا ز دیوان قضا خط امانی به من آر
کای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.