غزل شمارهٔ ۱۰۷ حافظ

حسن تو همیشه در فزون باد
اندر سر ما خیال عشقت
هر سرو که در چمن درآید
چشمی که نه فتنه تو باشد
چشم تو ز بهر دلربایی
هر جا که دلیست در غم تو
قد همه دلبران عالم
هر دل که ز عشق توست خالی
لعل تو که هست جان حافظ
رویت همه ساله لاله گون باد
هر روز که باد در فزون باد
در خدمت قامتت نگون باد
چون گوهر اشک غرق خون باد
در کردن سحر ذوفنون باد
بی صبر و قرار و بی سکون باد
پیش الف قدت چو نون باد
از حلقه وصل تو برون باد
دور از لب مردمان دون باد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.